guernsey

Woorden schoten de vaderlandse filmpers tekort toen GUERNSEY begin 2005 werd geselecteerd voor het Quinzaine des réalisateurs, het belangrijkste bijprogramma van het Filmfestival van Cannes. De film van de jonge regisseur Nanouk Leopold viel uiteindelijk niet in de prijzen, maar haar reputatie werd er definitief door gevestigd. Na haar even kleine als mooie ÎLES FLOTTANTES bewijst ze met GUERNSEY tot dé filmtalenten van Nederland te horen.

De film draait om de dertiger Anna (Maria Kraakman, ook al te zien in Leopolds debuut), een vrouw die het ogenschijnlijk allemaal goed voor elkaar heeft. Ze heeft een lieve man, een gezond zoontje, een strak ingericht huis, een goedbetaalde internationale baan, etcetera. Anna’s gelukkige leventje blijkt echter bijzonder breekbaar als een vrouwelijke collega van haar zelfmoord pleegt tijdens een werktrip in Egypte. Nadat zij de vrouw dood in de douche heeft aangetroffen kantelt Anna ’s wereldbeeld. Ze raakt volledig in verwarring, durft niemand in haar omgeving over het drama te vertellen en voelt zich hoe langer hoe meer een buitenstaander. Gevoelsmatig is haar leven tot stilstand gekomen. Dat heeft funeste gevolgen voor haar relatie, voor haar werk – voor alles eigenlijk.

Leopold vertelt dit verhaal op een bijzondere manier: de film bevat opvallend weinig dialogen, de beelden doen het meeste werk. Of anders gezegd: de toeschouwer doet het werk, want GUERSNEY is bij uitstek een film om naar te kijken en er vervolgens je eigen verhaal bij in te vullen. Daarmee wijkt Leopold af van het gangbare stramien waarbij de regisseur het verhaal kant-en-klaar opdist. Niet alle bezoekers nemen haar dat in dank af, dus je bent gewaarschuwd! Maar wie met de film durft mee te gaan zal gegarandeerd geraakt worden door de ontwikkelingen én door het sterke spel van Maria Kraakman en Johanna ter Steege.

Nanouk Leopold | 2005 | IMDB | printversie