zidane: un portrait du XXIème siècle

Valt een voetbalfilm te maken die ook gewaardeerd wordt door mensen die niets met deze sport hebben? Jazeker, zo bewezen de succesvolle documentaires over Ajax en Cruijff eerder al. Het ultieme bewijs vormt echter ZIDANE: UN PORTRAIT DU XXIÈME SIÈCLE, een prachtig portret van Zinédine Zidane – Zizou voor intimi.

Meteen vanaf de aftrap weet je dat het goed zit met deze film: we zien een TV-scherm in een extreme close-up, waardoor het complete beeld gevuld wordt met hallucinerende rode, groene en blauwe pixels. Vervolgens vangen zeventien (!) camera’s Zidane een wedstrijd lang vanuit alle mogelijke hoeken, om hem bijna negentig minuten lang niet meer uit het oog te verliezen. Niet de bal of het spelletje is belangrijk, het draait in deze film allemaal om de sterspeler zelf. Of beter: om zijn (schaar)bewegingen, passes, schoenen, zweetdruppels, gebaren, stoïcijnse blik, etcetera.

Die beelden zijn op zich al fascinerend, maar minstens zo goed is de geluidsband. ZIDANE is namelijk een film die je ook met je ogen dicht kunt bekijken. Als het eerste doelpunt valt verwacht je een orkaan van geluid, maar het enige wat je hoort is het ritselende doelnet. De ene keer klinken de rennende voetballers als aanstormende paarden, dan weer als straatvoetballertjes op een plein – zelfs inclusief blaffende honden. Het resultaat van deze soundscape blijkt betoverend. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de muziek van de Schotse band Mogwai, die nauwelijks onderdoet voor die van Pink Floyd in hun spacy jaren.

Douglas Gordon, Philippe Parreno | 2006 | IMDB | printversie