flags of our fathers

Oorlogsfilms uit Hollywood lopen vaak over van het patriottisme. Door de titel zou je denken dat FLAGS OF OUR FATHERS in diezelfde valkuil trapt. Maar niets is minder waar: regisseur Clint Eastwood ageert net als in LETTERS FROM IWO JIMA juist tegen de oorlog.

Uitgangspunt van de film is een van de bekendste beelden van de Tweede Wereldoorlog: het planten van de Amerikaanse overwinningsvlag op het Japanse vulkaaneilandje Iwo Jima in 1945 – een moment dat werd vereeuwigd door fotograaf Joe Rosenthal. Volgens de propagandamachines een heroïsche gebeurtenis, maar Eastwood weet die fabel genadeloos te ontmaskeren. In anderhalve maand tijd sneuvelden destijds namelijk meer dan 22.000 Japanse en 7.000 Amerikaanse soldaten.

In zijn film vol flasbacks toont Eastwood hoe het de jonge Amerikaanse soldaten verging die de vlag oprichtten. We zien hun strijd die eraan voorafging, maar ook de strijd die nog zou volgen. En vooral ook hoe ze bij terugkomst in de VS tot helden werden gebombardeerd, en vervolgens door het Amerikaanse leger werden misbruikt om extra geld te werven voor de oorlog. De drie hoofdpersonen belandden daardoor ieder op hun manier in een diepe crisis.

Hoewel FLAGS OF OUR FATHERS het qua structuur en verhaal aflegt tegen zijn veelbekroonde tegenhanger LETTERS FROM IWO JIMA, passen beide films als Ying en Yang in elkaar. Volgens Vrij Nederland is het tweeluik een must voor iedereen die meer wil begrijpen van de oorlog, alleen al vanwege de beelden die lang in het hoofd blijven hangen.

Clint Eastwood | 2006 | IMDB | printversie