no man’s land

Gaan humor en oorlog samen? Nee natuurlijk. Maar dat geldt niet voor NO MAN’S LAND, een bijtende satire van Danis Tanovic over het Bosnisch-Servische conflict. Tanovic (een voormalige cameraman van het Bosnische leger, die vluchtte naar België) reduceert in zijn debuutfilm de Balkan-oorlog tot één simpele situatie: een Servische en Bosnische soldaat zitten als ratten in de val in een loopgraaf tussen hun eigen linies, vergezeld door een zwaargewonde soldaat die op een landmijn ligt. Deze mijn zal afgaan zodra de man zich opricht. De twee vijanden zullen moeten samenwerken om levend uit de loopgraaf te komen, maar dat gaat niet bepaald van een leien dakje. De zaak escaleert als Franse, Britse en Duitse VN-soldaten zich ermee gaan bemoeien, en al helemaal als de media er lucht van krijgen.

NO MAN’S LAND neemt alle betrokken partijen in het conflict op de hak. Serviërs en Bosniërs worden neergezet als domme en onbetrouwbare strijders die geleid worden door blinde haat, VN-soldaten blijken besluiteloze watjes die niets mogen uitrichten, en het journaille bestaat uit ijdeltuiten die slechts scoops najagen.

De film zelf is een verbluffende ervaring: het ene moment zit je te schaterlachen, het volgende moment word je hard getroffen door het brute oorlogsgeweld. NO MAN’S LAND laat dan ook niemand onberoerd, en won in 2002 terecht de Oscar voor beste niet-Engelstalige film.

Danis Tanovic | 2001 | IMDB | printversie