arthur’s filmblik | printversie | house of flying daggers
HOUSE OF FLYING DAGGERS
Toen Zhang Yimou’s zwaardvechtersdrama HERO in 2003 in Nederland draaide, noemde de Volkskrant de film ‘in alles de overtreffende trap van Oscar-winnaar CROUCHING TIGER, HIDDEN DRAGON’. Hetzelfde geldt voor Yimou’s nieuwste film HOUSE OF FLYING DAGGERS, want opnieuw schotelt China’s beroemdste regisseur ons een kleurrijk martial-arts drama voor waarbij je ogen en oren tekort komt. De kleuren, de decors, de kleding, de actiescènes, de gevechten – het is HERO met een schepje er bovenop.
HOUSE OF FLYING DAGGERS speelt in het China van de negende eeuw, een tijd waarin de corrupte Chinese regering wordt dwarsgezeten door een guerilla-beweging die zich ‘Het huis van de vliegende dolken’ noemt. Twee soldaten krijgen de opdracht de vermeende dochter van de guerilla-leider te ontvoeren om de beweging uit zijn schulp te lokken. Dit meisje, de blinde danseres Mei (Zhang Ziyi uit beide eerder genoemde films), blijkt echter een onvermoede vechtkunstenaar die zich niet zomaar laat schalken. Samen met één van de soldaten slaat zij op de vlucht en tussen de gevechten met hun achtervolgers door bloeit er iets moois op tussen beiden.
Als kijker worden we daarbij telkens op het verkeerde been gezet. Niets is wat het lijkt, en regisseur Yimou spot met alle wetten van de Chinese avonturen- en liefdesfilm door ze naadloos met elkaar te mengen. Zijn verklaring hiervoor blijkt simpel: ‘Het is mijn bedoeling via het hart het hoofd te bereiken’, aldus Yimou in de Filmkrant.