heart, beating in the dark

Vele krantenpagina’s werden in de aanloop van het IFFR2006 volgeschreven over de openingsfilm HEART, BEATING IN THE DARK van de Japanse regisseur Nagasaki Shunichi. Hij maakte in 2005 een remake van zijn eigen gelijknamige film uit 1982. Tijdens de eerste publieksvoorstelling bestempelde de Britse filmgoeroe Tony Rayns het orgineel als één van de beste films die in de jaren tachtig in Japan werd gemaakt. Als dat waar is, pleit dat niet voor de Japanse cinema van die tijd.

Het gegeven van de film – een jonge man en vrouw hebben hun baby vermoord en zijn ondergedoken in een leeg appartement – bevat meer dan genoeg stof voor een aangrijpende film. Maar om het eens recht voor zijn raap te zeggen: Shunichi komt in zijn rafelige film uit 1982 eigenlijk weinig verder dan wat zinloze seks en dito dialogen. Althans, vanuit westerse ogen bekeken. So what did we miss, Mr. Rayns?

Toegegeven: de nieuwe versie is het aankijken in ieder geval méér waard. Shunichi mengt fragmenten uit het orgineel met nieuwe fraai geschoten scènes, waarin hij nieuwe acteurs het oude verhaal ongeveer laat naspelen. Daarnaast laat hij de twee acteurs uit het orgineel opdraven in een nieuwe verhaallijn en spelen de regisseur en zijn crew zelf ook nog een rol. Filmrecenserend Nederland was vrij lyrisch over deze vondsten.

Shunichi – in 2006 filmmaker in focus in Rotterdam - is in Nederland tot nu toe een grote onbekende. Als het aan HEART, BEATING IN THE DARK ligt zal dat ongetwijfeld zo blijven. De manier waarop recensenten erover schrijven doet dan ook sterk denken aan de nieuwe kleren van de keizer.

Nagasaki Shunichi | 1982/2005 | IMDB | printversie