container

Ai, wat pijnlijk: op het moment van schrijven bungelt CONTAINER van Lukas Moodysson in de staart van de IFFR-publiekspoll. Pijnlijk, want Moodysson geldt sinds zijn droomdebuut FUCKING ÅMÅL als groot regietalent en maakte in 2004 met LILJA 4-EVER één van de beste films van de afgelopen jaren.

Daarna ging de Zweed geheel zijn eigen weg. Met het onlangs op DVD verschenen A HOLE IN MY HEART wist hij critici en fans al enigszins van zich te vervreemden door een woeste en schokkende aanklacht te maken tegen de porno-industrie en individualisering. Met CONTAINER gaat Moodysson nog een stap verder. Zelf noemt hij zijn nieuwste productie een ‘stomme’ zwart-wit film met geluid, over iemand die in een verkeerd lichaam zit.

Inderdaad, het is een film. Maar is het ook een speelfilm? En wat wil Moodysson ons ermee vertellen? CONTAINER lijkt meer op een collage van beeld en geluid, die niet zou misstaan als video-installatie tijdens een tentoonstelling met moderne kunst. Daar sta je dan even stil bij de beelden, om vervolgens weer verder te gaan. Aan de andere kant: in een donkere filmzaal valt bijna niet te ontsnappen aan deze beeldenstroom en de hypnotiserende voice-over. Toch valt te hopen dat Moodysson terugkeert naar zijn wortels, want bij CONTAINER bekruipt je ook het gevoel dat je naar de nieuwe kleren van de keizer zit te kijken.

Lukas Moodysson | 2006 | IMDB | printversie