lilja 4-ever

Van alle films die in 2003 in Nederland te zien waren kan er maar één de beste zijn. En dat blijft zonder meer LILJA 4-EVER van de jonge Zweedse regisseur Lukas Moodysson (FUCKING ÅMÅL, TOGETHER). Zijn derde film grijpt je als kijker namelijk bij de strot en laat je nooit meer los.

De toon wordt gezet in de openingsscène, waarin we een toegetakeld meisje zien wegvluchten op snoeiharde muziek van de Duitse doemband Rammstein. Wat daarna volgt is in feite één lange flashback over het uitzichtloze bestaan van deze 16-jarige Lilja. Zij woont in een afbraakflat in Tallinn, waar ze door alles en iedereen belazerd wordt. Haar enige troost vindt zij in het snuiven van lijm en in fantasiespelletjes met haar buurjochie Volodya. Maar het gaat onafwendbaar van kwaad tot erger als Lilja via een loverboy verkocht wordt aan een pooier in Zweden, waar ze in de prostitutie belandt.

In een interview met NRC Handelsblad noemde Moodysson LILYA 4-EVER ‘een film over de slechtheid van de mens’. Daarmee is nauwelijks teveel gezegd, want zijn film toont ons volstrekt compromisloos de hel op aarde. Vrolijk word je niet van deze emotionele mokerslag – zelfs een vleugje surrealisme weet daar weinig aan te veranderen. Is dat erg? Nee: het levert juist een ongelooflijk heftige en sterke film op, die tijdens het Rotterdams Filmfestival sommige bezoekers huilend in hun stoel achterliet.

Lukas Moodysson | 2002 | IMDB | printversie