lost in translation
Is filmtalent erfelijk? Je zou het haast denken bij het zien van LOST IN TRANSLATION, de tweede film van Sofia Coppola. Want de jonge dochter van Francis Ford (THE GODFATHER, APOCALYPSE NOW) bewijst na haar prachtige debuut THE VIRGIN SUICIDES dat het filmmaken in haar genen zit. Zij schreef zelf het scenario voor haar tweede film en won daarmee in 2004 de Oscar voor het beste script.
LOST IN TRANSLATION gaat over twee dolende Amerikaanse zielen in Tokyo. Zij voelen zich daar volstrekt ongelukkig en zoeken steun bij elkaar in het vijfsterren-hotel waar ze logeren. Anders dan in elke andere film leidt dit echter niet tot een liefdesrelatie. Nee, hier gebeurt iets heel anders. Iets wat eigenlijk niet te benoemen valt, maar wél tot een buitengewoon goede film leidt. Het kan ook niet anders of je wordt geraakt door de sublieme slotscène.
Het succes van LOST IN TRANSLATION is echter niet alleen toe te schrijven aan Coppola’s regie en scenario. De film wordt bovenal gedragen door de perfecte chemie tussen hoofdrolspelers Bill Murray en Scarlett Johansson. Murray zet als nooit tevoren een uitgebluste horkerige komiek neer die de neerwaartse spiraal in zijn carrière probeert te keren met het maken van een duurbetaald Japans reclamespotje. Hij speelt zijn rol even ingetogen als grappig. Johansson (die we eerder zagen in GHOST WORLD en GIRL WITH A PEARL EARRING) speelt op haar beurt ijzersterk als een jonge onzekere vrouw lost-in-space.
Sofia Coppola | 2003 | IMDB | printversie
nieuwste reviews
- nieuw [10]
- recensies [21]
- korte reviews [278]
- regisseurs [11]
- IFFR [58]
Arthurs Filmblik bevat uitgebreide recensies en korte beschrijvingen van filmhuisfilms.
Alle artikelen zijn geschreven voor de Goudsche Courant of voor het programmaboekje en de website van Filmhuis Gouda.