mulholland drive

Wat zou de wereld saai zijn zonder David Lynch, het enfant terrible onder de Amerikaanse regisseurs. Dachten we even dat hij met THE STRAIGHT STORY de weg naar ‘normale’ films was ingeslagen, met MULHOLLAND DRIVE bewijst hij het tegendeel. Lynch’ nieuwste film sluit naadloos aan bij zijn eerdere klassiekers LOST HIGHWAY, TWIN PEAKS en BLUE VELVET: bizar en ingewikkeld, maar tegelijkertijd intrigerend en fascinerend.

Het verhaal van MULHOLLAND DRIVE is in feite één groot raadsel, dat zich lastig laat navertellen. Centraal staat een vrouw in Los Angeles (of beter: Hollywood) die na een auto-ongeluk haar geheugen is kwijtgeraakt. Een jonge actrice-in-spe helpt de vrouw om haar identiteit terug te vinden. Dat lijkt stukje bij beetje te lukken, tot de gebeurtenissen een wel heel vreemde wending nemen.

David Lynch speelt in MULHOLLAND DRIVE een prachtig spel met heden en verleden en met waan en werkelijkheid. Niets is wat het lijkt in de film, die je zonder problemen een aantal keren kunt bekijken - en dan nog zul je er waarschijnlijk in verdwalen. Een film dus om lang over na te praten. De regisseur won er in 2001 in Cannes de regieprijs mee en dingde mee voor de Oscars van 2002. Vrij opzienbarend, want de glitterwereld van Hollywood wordt in MULHOLLAND DRIVE behoorlijk te kijk gezet.

David Lynch | 2001 | IMDB | printversie