jour de fête

JOUR DE FÊTE uit 1949 is Jacques Tati’s eerste lange speelfilm. Centraal staat de suffe postbode François, die de post rondbrengt in een klein plattelandsdorpje (Sainte-Severe-sur-Indre, dat dankzij de film een bedevaartsoord werd voor Tati-fans). Als François tijdens de jaarlijkse kermis een film ziet over de efficiency van de Amerikaanse PTT wordt hij door de dorpsbewoners aangezet om volgens dezelfde flitsende aanpak te gaan werken. Maar inderdaad: dat gaat gierend mis. François is namelijk een slome duikelaar pur sang, aan wie snelheid en nieuwerwetse zaken absoluut niet besteed zijn.

Het verhaal van JOUR DE FÊTE bood Tati volop gelegenheid om zijn eer te bewijzen aan het rustige Franse plattelandsleven van weleer. Bovendien kon hij de film volstoppen met (audio)visuele grappen en grollen, waarvan hij een deel eerder gebruikte in L’ÉCOLE DES FACTEURS (‘de postbodeschool’) uit 1946 – een korte film die alom wordt beschouwd als een voorstudie voor JOUR DE FÊTE. Maar bovenal kon Tati met deze film hard uithalen naar Amerika, een land waar hij niets van moest hebben.

Hoewel het tempo van de film naar onze maatstaven wat aan de lage kant ligt, blijft de beeldtaal die Tati in zijn debuut gebruikte met verve overeind. Niet voor niets hebben andere filmmakers er veel uit geciteerd, zoals onlangs nog Sylvain Chomet in LES TRIPLETTES DE BELLEVILLE.

Jacques Tati | 1949 | IMDB | printversie