kies op titel  

 

letters from iwo jima


Pakweg 25 jaar geleden stond Clint Eastwood vooral bekend als een rechtse vuurvreter, een imago dat hij te danken had aan zijn rollen in de DIRTY HARRY-films en zijn latere burgemeesterschap voor de Amerikaanse conservatieven. In dat licht valt het bijna niet te bevatten dat uitgerekend hij aan de wieg stond van LETTERS FROM IWO JIMA en FLAGS OF OUR FATHERS. In beide films – die elkaars spiegelbeeld vormen – stelt hij als regisseur heel indringend de waanzin aan de kaak van oorlogen en wapengekletter.

In LETTERS FROM IWO JIMA gebeurt dat vanuit Japans perspectief. We zien hoe tienduizenden Japanse soldaten zich aan het eind van de Tweede Wereldoorlog verschansen op het strategische vulkaaneilandje Iwo Jima, dat ze van hun superieuren met hand en tand moeten verdedigen tegen een Amerikaanse invasie. Onder leiding van generaal Tadamichi Kuribayashi (een mooie rol van de Japanse steracteur Ken Watanabe) bouwen zij ter verdediging een uitgebreid ondergronds tunnelstelsel met bovengronds groot afweergeschut. Maar gaandeweg komen zij erachter dat hun missie heilloos is: ze zijn letterlijk kanonnenvlees en uiteindelijk blazen veel Japanse soldaten zichzelf op vanwege de verloren strijd. Een massale harakiri met granaten.

LETTERS FROM IWO JIMA geeft een inkijkje in de ondergrondse hel waarin de Japanners vochten. Het effect van de film wordt versterkt door de uitgebleekte kleuren, waardoor bloed en vlammen juist weer wél opvallen. ‘Eastwood ondermijnt subtiel iedere oorlogsretoriek terwijl hij – in gevoeligheid en wijsheid – toch ook respect betoont aan de vijand’, zo schreef dagblad Trouw lovend.

Clint Eastwood | 2006 | IMDB | printversie


 

nieuwste reviews




Arthur’s Filmblik bevat uitgebreide recensies en korte beschrijvingen van filmhuisfilms.
Alle artikelen zijn geschreven voor de Goudsche Courant of voor het programmaboekje en de website van Filmhuis Gouda.

TV-tips van cinema.nl


vandaag: