burn after reading

Rare jongens, die gebroeders Coen. Jarenlang hoor je niet of nauwelijks van ze en geven ze de indruk in een creatieve dip te verkeren. Maar dan komen ze plots binnen een jaar met twee prachtfilms. Twee films die ook nog eens als dag en nacht van elkaar verschillen: na de grimmige en inktzwarte oscarwinnaar NO COUNTRY FOR OLD MAN volgde het uiterst luchtige BURN AFTER READING.

‘Intelligence is relative’, zo luidt de dubbelzinnige ondertitel van deze komedie die een ode lijkt aan de Wet van Murphy: alles wat fout kan gaan gaat ook een keer fout. In de film begint dat bij de rancuneuze CIA-agent Osborne Cox (John Malkovich), die in de eerste scène op non-actief wordt gesteld door zijn superieuren. Uit wraak begint hij aan het schrijven van zijn memoires. Daarin wil hij zowel de vuile was als staatsgeheimen buitenhangen, maar door een drankprobleem schiet het allemaal niet zo erg op.
Het loopt zelfs helemaal mis als zijn carrièrevrouw Katie (Tilda Swinton) zijn computer kraakt – op zoek naar belastend materiaal voor een echtscheidingszaak tegen haar eigen man. Katie houdt er namelijk een vriend op na, de schuinsmarcherende agent Harry (George Clooney) met wie ze een nieuw leven wil beginnen. De CD-ROM met Cox’ memoires belandt echter per ongeluk in handen van de oerdomme sportschooltrainers Linda (Frances McDormand) en Chad (Brad Pitt). Zij ruiken geld en willen Osborne Cox afpersen, maar dat hadden ze beter niet kunnen doen.

BURN AFTER READING is dubbel genieten: een erg grappig verhaal én grote A-sterren die er lustig op los schmieren. Stuk voor stuk spelen ze met hun eigen imago: Clooney als vrouwenversierder, Pitt als schoonheid zonder hersens, Swinton als ijskonijn, enzovoorts. Onvergelijkbaar met NO COUNTRY, wel uitbundig leuk.

joel en ethan coen | 2008 | IMDB | printversie