gosford park

Regisseur Robert Altman is inmiddels 77 jaar oud, maar nog lang niet versleten. Dat bewijst zijn nieuwste film GOSFORD PARK, die zich zonder meer kan meten met Altman-klassiekers als MASH, THE PLAYER en SHORT CUTS.
In GOSFORD PARK schetst de regisseur een indringend portret van het Britse klassenverschil in de eerste helft van de vorige eeuw - een tijd waarin de Britse aristocratie wist te overleven over de ruggen van de lagere klassen heen. In de film strijkt een clubje adelijken neer op een groot landgoed, waar ze zich met een jachtpartij onledig zullen houden. Voor een aangenaam verblijf nemen ze allemaal hun eigen butlers, hulpjes en koks mee. Altman laat ons beide werelden zien: Œupstairs? geniet de gegoede klasse, Œdownstairs? werken de bedienden zich in het zweet. Dat er wel degelijk grote parallellen tussen die twee werelden bestaan wordt gedurende de film duidelijk, zeker wanneer er op een gegeven moment een moord wordt gepleegd.
Dit moordplot is echter van onderschikt belang in GOSFORD PARK. Altman gebruikt het slechts als een kapstok om de karakters verder uit te diepen. Daarbij wordt hij geholpen door een voortreffelijke cast met bijna louter grote namen. GOSFORD PARK is dan ook bovenal een acteursfilm, of beter een ensemblefilm waar Altman patent op lijkt te hebben: een labyrinth van verhaallijnen, scènes die naadloos in elkaar overlopen, en een camera die tussen de acteurs zwiert. Kortom: een klasse(n)film!

Robert Altman | 2001 | IMDB | printversie