the merchant of venice

William Shakespeare is ongetwijfeld de beroemdste en productiefste schrijver uit de geschiedenis. Veel van zijn stukken zijn inmiddels ook als film overbekend geworden. Met uitzondering van THE MERCHANT OF VENICE, waar filmregisseurs hun handen niet aan durfden te branden. Op zich niet zo vreemd, want dat verhaal is op zijn zachtst gezegd nogal omstreden – volgens sommigen zelfs antisemitisch. Niet voor niets mocht dit toneelstuk de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog in Nederland niet eens in het openbaar uitgevoerd worden.

Centraal in THE MERCHANT OF VENICE staat de Joodse woekeraar Shylock (Al Pacino, voor zijn doen gelukkig eens heel ingetogen) die aan de Venetiaanse koopman Antonio (Jeremy Irons) een grote som geld leent. Met één catch: als de lening niet op tijd wordt terugbetaald mag Shylock een pond vlees uit het lichaam van Antonio snijden. Wanneer het noodlot voor Antonio toeslaat eist Shylock zijn recht op. Maar dan keert de christelijke gemeenschap van Venetië zich ongenadig hard tegen hem en leert de woekeraar een lesje.

De Britse regisseur Michael Radford (IL POSTINO) volgt met zijn film vrij nauwgezet de Shakespeare-tekst en de ‘ouderwetse’ setting, waarbij het pittoreske Venetië een mooi decor vormt. De anti-joodse teneur van het verhaal kuiste hij enigszins, maar Radford toont behoorlijk wat lef door de omstreden boodschap van Shakespeare’s verhaal intact te houden.

Michael Radford | 2004 | IMDB | printversie