depuis qu’otar est parti

In 2003 liet de heftige film LILJA 4-EVER ons de deplorabele staat zien van Wit-Rusland. Het veel hoopvollere DEPUIS QU’OTAR EST PARTI (SINCE OTAR LEFT) doet hetzelfde voor een andere voormalige Sovjet-republiek: Georgië, waar weinig meer functioneert zoals het hoort.

Het ingetogen debuut van de Franse regisseur Julie Bertucelli draait om grootmoeder Eka, een mooie rol van de 91-jarige Poolse actrice Esther Gorintin. Eka’s zoon Otar is opgeleid als arts maar heeft zijn heil gezocht in Parijs, waar hij werkt als bouwvakker. Als hij daar overlijdt door een ongeluk houden Eka's dochter en kleindochter dat voor haar verborgen. Die leugen dreigt echter uit te komen als oma haar inboedel verkoopt en Otar wil gaan opzoeken. De drie vrouwen vertrekken naar Parijs, waar de film eindigt in een even onvermijdelijke als ontroerende climax.

Tijdens het Rotterdams Filmfestival van 2004 belandde DEPUIS QU’OTAR EST PARTI op de derde plaats in de publiekspoll – de kaartjes voor de film waren er niet aan te slepen. Begrijpelijk, want de film heeft het hart precies op de goede plaats. Je kunt haast ook niet anders verwachten van iemand die het filmmaken met de paplepel kreeg ingegoten: Bertucelli is de dochter van de in Frankrijk beroemde regisseur Jean-Louis Bertucelli, en was eerder assistent van de Poolse regisseur Krzysztof Kieslowski en de Georgische regisseur Otar (!) Iosseliani.

Julie Bertucelli | 2003 | IMDB | printversie